Hava Kararınca
Bölüm I
Yine bir akşam bunalımı
Siyah bir çiçek gibi açıyor içimde
Bir durgunluk
Karanlıkla beraber çöküyor uzerime…
Yalnızlıkla beraber
Düşüncelerim
Durduramadığım düşüncelerim
Beynimin içine kara sayfalara
Kara yazılarla yazmış oldukları
Post-it kağıtları boş gördükleri yerlere yerleştiriyorlar…
Safça duygularım küflenmeye yüz tutmuş halde
Masumluğum, güçsüzlüğüme karışarak kabullenişimi kovuyor
İç huzurum bir sis perdesi gibi ortadan kalkıyor
Oluşan üzüntü gözlerimi dolduruyor
Kısıtlı hayatımın ayrıntıları
Bir çığ gibi çullanıyor üstüme
Sonra bembeyaz karların altından
Ertesi günün umudu
Sıcaklığı
Safça heyecanı...
Kabullenme ile kabullenememe
Gündüzüm ile gecem…
Akşam tımaraneye dönüşmeye başlayan hastane
Gündüz ise günlerimi degerlendirdiğim
Arkadaşlarımı konukladığım köşküm...
Gündüzlerden gecelere
Vakit değerlendirmesinden
Geçmeyen vaktin beni öldürmesine kayan yeni hayatım...
Aydınlanmam için beklediğim karanlık
Boğucu
Ürpertici
Yalnızlık içinde…
Bölüm II
Yalnızken duygularına hakim olamayıp
Ağlayan bir oğlan çocuğu
Akşamın gelmesini sinirli sinirli beklerken olacaklardan habersiz
Yatağında göz yaşlarıyla
Ödünü patlatan karanlığın onu terk etmesinin beklentisi içerisinde…
Beklerken
Hıçkıra hıçkıra ağlayan küçük
Çok korkmuş
Yalnız bir çocuktan farksız…
Saklanmak ister
Göz yaşlarına
Hıçkırıklarına boğularak
Bir köşede
Gündüzün gelmesini bekler
Aydınlığı bekler…
Söz geçiremez hava kararınca karanlık düşüncelerine
Özgürlügüne çok düşkündür
Özgürlüğünün özlemiyle
Akşamları hiçbir şey yapmak istemeden bekler
Depresyonunu kurutsun diye guneşin doğmasını
İçindeki kara çiçeklerin yerine
Bembeyaz, rengarenk çiçeklerin açmasını bekler…
Bekler ve ağlar
Eli kolu bağlanır
Krizler gelir
Ögürlüğün kokusunu unutmak istemez…
Göğüs geremez daha fazla bu halde
Güneş battıkça
O da batar güneşle
Tek dostu güneş gibi
Onu gördükçe inanır
O gidince yalnızlaşır
Kalır kendi çaresizliğiyle...
Bekler durur çaresizlik içinde
Yarını bekler
Karanlık çöker
Çocuk yarınları bekler
Sakinleşmesi için sığındığı klasik müziği
Biraz da başkalarının şefkatini bekler…
Tutunacak hiçbir şeyi kalmaz hava kararınca
Karanlık düşüncelerinden başka
Özgürlüğunü özler durur
Özlemine tutunamaz
Çocukça sıkılır
Boğulur…
Boğuldukça yarınlarını daha bir umutla bekler
Tohumlarını yarınlara eker
Aydınlığa serper mutlu günlerini
Çünkü karanlıktan çok korkar bu küçük…
Orkan Sipahi
6.46 pm - 19.2.11
Düzeltme: 8.32 - 19.2.11
Anadolu Sağlık Merkezi Johns Hopkins (18.Gün)
